World Economic Forum

Het World Economic Forum (WEF) is een club van duizendzestig multinationals en één van de belangrijkste krachten achter de globalisering van de economie. Er bestaan nog meer schimmige samenwerkingsverbanden tussen maatschappelijke elites. Informele 'elite get togethers' zoals het WEF, de Bilderberggroep en de 100 Multi’s van Microsoft’s Bill Gates hebben altijd al bestaan. Denk maar aan Free Masons en vrijmetselaarloges. Maar in een tijd waarin 50 van de 100 grootste economiëen ter wereld geen landen maar bedrijven zijn hebben deze "vrije jongens" een nooit eerder vertoonde macht en het mag geen verrassing zijn dat men deze macht gebruikt om haar nog verder uit te bouwen.

Hun honger naar macht en alles wat macht vertegenwoordigt, is misschien wel de belangrijkste drijfveer achter de globalisering. In een eeuw van hoog technologische ontwikkelingen mag het misschien onvermijdelijk zijn dat demografische grenzen vervagen, maar de keuze voor een eenzijdige economische globalisering is verre van onvermijdelijk. Het is een bewuste keuze, of beter gezegd de wens, van economische, maatschappelijke en poltieke elites. Geobsedeerd door macht, economische groei en maximalisatie van bedrijfswinsten zijn ze op de globaliseringstrein gestapt. Met horten en stoten verandert de planeet in een grote speeltuin voor multinationale bedrijven, voor de meeste mensen echter is het een gevangenis waar de enige en onbereikbare gaten in het hek de gaten in de ozonlaag zijn. De nieuwe wereldorde is nog slechts te bewaken met een mix van staatsgeweld en een stortvloed aan nieuwe virtuele speeltjes waarmee de mens voor altijd gedegradeert zal zijn tot consumerende gevangene.

Dames en heren: uw informele wereldregering

Ieder jaar vindt in Davos (Zwitserland) de ultieme bijeenkomst voor kapitalisten plaats. Het draagt de naam World Economic Forum (WEF). Deze voor de meeste mensen vrijwel onbekende organisatie is opgericht in 1971 en heeft inmiddels 1060 van de grootste multinationals als lid. Lid worden is niet voor ieder bedrijf weggelegd. Alleen "gerespecteerde" en groeiende multinationale ondernemingen die in haar economische regio en bedrijfssector tot de absolute top behoren worden toegelaten tot deze elitaire kapitalistenclub. Als bedrijf moet je jaarlijks ten minste 2 miljard gulden aan goederen verkopen. Een bank moet hetzelfde bedrag aan kapitaal hebben. Wanneer je niet meer aan de toelatingskriteria voldoet wordt je uit de club gezet.

Het brein achter het WEF is Klaus Schwab. Afgestudeerd econoom, technisch ingenieur en met een Harvard master degree in public administration op zak begon hij zijn WEF 'one man show'.

Het WEF zegt onafhankelijk, onpartijdig, niet-politiek en niet gebonden aan nationale belangen te zijn. Letterlijk zegt het WEF dat het haar missie is de toestand van de wereld te verbeteren. Het WEF wil dit doen door geprivilegeerde, informele contacten tot stand te brengen tussen de hoogste nivo's van verschillende bedrijven en tussen bedrijven en politiek. Ze organiseert hiervoor met grote regelmaat ontmoetingen tussen de top van multinationale ondernemingen, hooggeplaatste politici, wetenschappelijke elites en sleutelfiguren in de media(!) met als hoogtepunt haar jaarlijks clubtreffen in Davos.

Haar invloed probeert ze niet te verbergen. Het WEF heeft volgens haarzelf een sleutelrol gespeeld in het herkennen van nieuwe economische, politieke, sociale en culturele trends en het uitstippelen van strategieën en acties voor bedrijven en landen om deze trends te integreren in hun beleid, teneinde hun potentie te maximaliseren. Het WEF is inmiddels door de UN beloond met een 1e categorie NGO status. Op deze manier hebben onze politeke leiders haar invloed op hun beleid gelegitimeerd en geïnstitutionaliseerd.

Volgens het WEF moeten regeringen en bedrijven, gesteund door de wetenschaps- en mediaelite, aan het eind van deze eeuw gezamelijk de belangrijkste uitdaging aangaan. Welke uitdaging dit is laat zich raden. Maar maakt U zich geen zorgen want het WEF zegt zich in te zetten voor het algemeen en wereldbelang en aan wie kun je dat nu beter over laten dan aan de 1060 grootste multinationals?

De jaarlijkse clubdagen

Het WEF helpt hierbij door het organiseren van talloze besloten bijeenkomsten tussen de "sleutelfiguren". Het hoogtepunt wordt gevormd door het jaarlijkse treffen in Davos, in Zwitersland.

De deelnemers zijn inmiddels 1060 multinationals vertegenwoordigd door hun hoogste bazen en 750 gasten waaronder 250 politieke leiders: vrijheidslievende patriotten zoals Ciller (Turkije), Fudjimori (Peru), Arafat, Li Peng (China), Zyuganov (Rusland), Zedillo (Mexico) hebben allen in Davos hun opwachting gemaakt. Ieder westers land en vrijwel ieder nietwesters land laat zich ieder jaar door meerdere van haar politici vertegenwoordigen. Verder zijn er ieder jaar 250 academici waaronder veel Nobelprijswinnaars, en niet te vergeten 250 medialeiders, bestaande uit de belangrijkste redacteuren en commentatoren van de meest invloedrijke persbureaus en TV-zenders ter wereld. Daarnaast wordt ieder jaar een aantal culturele leiders uitgenodigd. Het WEF presenteert zichzelf als een club. De bijeenkomsten hebben naar eigen zeggen een informeel karakter en er worden maar zelden gemeenschappelijke verklaringen uitgebracht. De club is wel wat aan de prijzige kant, want voor deelname aan de jaarlijkse klupdagen in Davos betaal je zo’n Fl 14.400 en daar moet je het jaarlijkse lidmaatschapgeld van Fl 24.000 nog bij optellen. De gasten mogen gratis meegenieten van dit werelds spektakel.

In Davos wordt je getrakteerd op toespraken en men streeft er naar ieder jaar een of twee "trendzettende" sprekers te hebben. In 1997 was dat Zjuganov (Russische communistenleider) en in 1998 was het meneer Kohl (wie kent 'm niet). Ook zijn er kleinere, regionale bijeenkomsten voor o.a. bedrijfstakken, economische regio's - 13 zogenaamde gouverneurs-bijeenkomsten, en een cultureel programma met grote internationale artiesten en kunstexposities.

Ook uit de pogingen om aan het WEF een cultureel randje te geven blijkt haar elitaire en decadente karakter. Voor de Davos bijeenkomst in 1995 bracht de Poolse president Kwasniewski zijn geliefde jazz trio «Chopin in Jazz» mee maar dit werd hetzelfde jaar ruim overtroffen door El Presidente Carlos Menem uit Argentinie die maar liefst een heel tango-orkest meenam in zijn presidentiele vliegtuig. Om de club verder een cultureel randje te geven heeft men de jaarlijkse uitreiking van de "Crystel Awards" in het leven geroepen. Ieder jaar krijgt een aantal kunstenaars en artiesten er één uitgereikt. Ze moeten volgens het WEF "de kracht van kunst hebben ontdekt om bruggen te bouwen tussen verschillende culturen of de grenzen tussen het bedrijfsleven en politiek hebben overbrugd".

Maar laten we eens wat van de «serieuzere» WEF projecten bekijken.

  • Jaarlijkse "informele vergadering van economische wereldleiders" (IGWEL). Wereldregerinkje spelen tussen de 80 invloedrijkste politici van de wereld, samen met de top van de belangrijkste financiële en economische organisaties zoals OECD, WTO, IMF en de Wereldbank. Om de schijn op te houden doen de multinationals officieel niet mee maar schuiven ze wel vaak, als adviseur, aan de tafel aan. De onderwerpen zijn o.a."Liberalisering, globalisering, stabiliteit financiële systeem, genetische revolutie en sociale cohesie".
  • De WEF mediaclub. De 250 belangrijkste redacteuren en commentatoren hebben hun eigen clubje in de club en niet voor niets. Zij hebben de taak de globalisering in hun publicaties en op hun TV-kanalen te verkopen als het beste wat deze planeet sinds de geboorte van Jezus is overkomen. Tijdens hun bijeenkomst bespreken ze samen met topmensen van multinationals welke punten bovenaan hun agenda komen te staan. Omdat de situatie in iedere financiële regio verschilt zijn er ook regionale WEF-mediaclubs die samen bespreken "welke thema's er leven en wat de prioriteiten zijn voor de regio".
  • De "wereldleiders van morgen" bijeenkomst. De "Global Leaders of Tomorrow" mag wel het krankzinnigste project genoemd worden van het WEF. Ieder jaar worden, door de Leden, 100 mensen genomineerd voor de titel "wereldleider van morgen". Het zijn mensen. van binnen en buiten het WEF, uit het bedrijfsleven, de politiek, publieke organisaties, media, kunstwereld of wetenschapswereld. De jaarlijkse bekendmaking van de lijst gelukkigen vindt plaats in het tweemaandelijkse WEF-clubblad "Worldlink". De criteria zijn als volgt: Je moet geboren zijn na 1-1-1956, een invloedrijke positie hebben bereikt, "globaal" denken en handelen, gevoel hebben voor de publieke zaak(?!) en de principes en doelen van het WEF ondersteunen. De toekomstige wereldleiders worden in speciale werkgroepen tijdens Davos en regionale WEF-bijeenkomsten voorbereid op hun nobele taak.

Davos 1998

Dit jaar vond het jaarlijkse treffen in Davos plaats van 29 januari tot en met 3 februari. Onder de gasten waren maar liefst 40 regeringsleiders aanwezig in Davos. Het belangrijkste thema dit jaar waren de economische crises in Zuidoost Azië. De economieën van de door het WEF zo geroemde Aziatische tijgers storten in snel tempo in elkaar. Met onschuldige baby gezichtjes vragen Schwab en Smadja zich af hoe, drie jaar na het economisch bankroet van Mexico, het toch kan dat vrijhandels-utopiën zoals Thailand en Zuid-Korea van hun voetstukken donderen. Hoewel het één van de belangrijke thema's was vonden er nog 300 andere seminars plaats. In Klaus Schwab's alternatieve nieuwjaarsrede wees hij de schuldige aan voor de crises op economisch, sociaal en milieugebied:

"De huidige bestuursstrukturen in de wereld, de Verenigde Naties en andere bestuurlijke organisaties (zoals WTO, IMF enz,) zijn ontoereikend, daar het hen ontbreekt aan voldoende macht en ze geen mogelijkheden hebben uitvoering van hun besluiten af te dwingen. Oude systemen en oplossingen voldoen eenvoudig weg niet meer. We hebben nieuwe ideeën en besluiten nodig die de wereld de 21e eeuw in zullen loodsen.We hebben mechanismes nodig die kritisch kijken naar wat de wereld gemeenschap doet en niet destructief in hun kritiek zijn. We hebben mensen nodig die kunnen helpen met het vinden van oplossingen, niet door ideologie of konfrontatie maar door een wetenschappelijke en lange termijn benadering van wereldproblemen"
(Klaus Schwab in Newsweek jan. 1998)

De crises zijn dus volgens Her Schwab allemaal de schuld van dezelfde organisaties die hij en zijn 1060 multionationale fans voortdurend hebben gebruikt om de wereldwijde diktatuur van de vrije markt te realiseren. Immers, onder het bestuurlijk leiderschap van de door hem nu bekritiseerde organisaties hebben zijn favoriete multinationals zich kunnen ontwikkelen tot extreem machtige economische bendes die overal op de planeet mensen het leven zuur maken.

Het corporatistische gedachtengoed van Schwab's club wordt vervolgens perfect weergegeven in hun nieuwe project genaamd Trustees 21. In deze "denktank" zullen verschillende elite's, dezelfde die ook ieder jaar in Davos vertegenwoordigd zijn, bijeenkomen om aan de door hun voorgestelde oplossingen te werken. Voor het eerst zullen dan ook vertegenwoordigers van Niet-Gouvermentele Organisaties deelnemen aan een WEF-project. Het doel van Trustees 21 zal zijn de contouren van een nieuw leiderschap te bepalen die nationale, regionale en wereld identiteiten zal verenigen en welke wel de macht heeft de uitvoering van de noodzakelijke besluiten af te dwingen. Alle economische, wetenschappelijke, politieke en maatschappelijke krachten moeten worden verenigd onder de vlag van het WEF. Zo'n eendrachtige samenwerking roept herinneringen op.

Economische regio's

Naast de Jaarlijkse Davos dagen, die sinds 1971 plaatsvinden, vinden er in de verschillende, door het WEF bepaalde financiële regio's, kleinere ontmoetingen plaats. Het WEF dringt aan op de vorming van economische regio's. Immers, in iedere regio gelden weer andere omstandigheden. Door per regio de belangrijkste economische en politieke krachten en meningsvormende media met elkaar te verbinden, worden wereldwijd bruggehoofden geslagen voor de verdere globalisering van de economie. De regionale bijeenkomsten vormen daarom wat betreft opzet en thema's een kopie van de bijeenkomst in Davos. In 1997 vonden de 8 bijeenkomsten plaats in Washington D.C.; Zimbabwe; Sao Pao; Beijing; Hong Kong; Salzburg; Cairo en New Delhi. Specifieke regionale situaties vragen om specifieke strategieën. Alle strategieën lijden naar hetzelfde doel: Het openen van de economie voor multinationale «westerse» bedrijven en haar producten. De bijeenkomst in communistisch(?) China bijvoorbeeld vond voor de 16e keer plaats en had 300 deelnemers waaronder veel Chinese regeringsleiders. Maar ook dwarsligger India, het land dat de MAI onderhandelingen binnen de WTO heeft geblokkeerd en met 900 miljoen inwoners een enorme afzetmarkt is, heeft zo haar eigen aanpak nodig.

Aan geld geen gebrek

Volgens haar eigen financieel overzicht gaat er zo'n slordige 50 miljoen gulden om in het WEF. Het WEF haalt haar inkomsten uit lidmaatschapsgelden van de 1060 leden. Maar er gaat ongetwijfeld nog veel meer geld om in het WEF. De club heeft namelijk ook verschillende zusterorganisaties zoals een faciliteitenbedrijf voor haar "evenementen". Dat het het WEF goed vergaat mag wel blijken uit de bouw van hun nieuwe hoofdkantoor dat in november van dit jaar wordt opgeleverd. Volgens het WEF weerspiegeld het nieuwe gebouw de cultuur van het forum.

Laten we eens kijken wat dat inhoudt:
"Onze verantwoordelijkheid ten opzichte van het milieu blijkt uit het feit dat het gebouw volledig geïntegreerd is in het landschap. De daken zijn bedekt met gras en kringloopglas, energieverbruik wordt tot een minimum beperkt, de kantoren bevinden zich in een volledig open ruimte, die een unieke team-cultuur creëert zonder enige hierarchie(!)."
Het gebouw, tevens het clubhuis voor de leden, telt verder zo'n 27 ontmoetingsplaatsen. Daarnaast zijn er vergader- en conferentieruimtes (tot 120 personen).

De WEF-hitparade

Elk jaar presenteert de WEF een rapport waarin bekend wordt gemaakt hoe het met economische liberalisering van de verschillende landen staat. Het rapport rept natuurlijk met geen woord over de sociale gevolgen van het liberaliseringsbeleid die er op gericht zijn om de overheid te degraderen tot een leveraar van infrastrukturele diensten aan bedrijven en het organiseren van gewapende eenheden om de morrende massa's rustig te houden. De "Global competitiveness report" somt slechts op in welke mate landen gunstig zijn voor een bedrijf om er te investeren en wat de individuele landen moeten doen om hoger op de liberaliseringshitparade te scoren. "Volgens ons is de economie van een land concurrerend wanneer haar instituties en politiek langdurige en snelle groei stimuleren en garanderen." Voor beoordeling worden alle landen o.a. getoetst op: Openheid van de economie voor buitenlandse investeerders, kwaliteit van de infrastruktuur, flexibiliteit van de arbeidsmarkt, begrotingstekort en de kwaliteit van de juridische en politieke instituties.

De natte werelddroom van het WEF wordt het beste weerspiegeld door te kijken wie er in de top staat van dit rapport. In 1996 stonden....Op nummer 1: Singapore, 2: Hong Kong. Luid bejubeld door het WEF voor haar fantastische investeringsklimaat en voor haar snelst groeiende economie. Volgens het WEF moet het wel een paradijs zijn. Tja, je zou ze ook kunnen zien als monsterlijke hopen beton waarin miljoenen mensen op elkaar gepakt zitten en waar alles om poen draait. Het is maar wat je belangrijk vindt. Op de derde plaats staat Nieuw-Zeeland en is daarmee ook eigenlijk het eerste echte land in de top tien. Haar notering op de derde plaats noemt het rapport "een ode" aan tien jaar strukturele en politieke hervormingen, inclusief het openen van haar economie. Sinds 1986 is in dit land werkelijk alles geprivatiseerd wat los of vast zat. Als gevolg daarvan is de werkloosheid in rap tempo verdubbeld waarna het werkloosheidscijfer- geleidelijk weer afnam. Het cijfer nam inderdaad af maar zoals zo vaak was dit vooral te danken aan de verschuiving van voltijd- naar deeltijdbanen, en nam per saldo het volume aan beschikbaar werk af. Het besteedbaar inkomen van werkende mensen is dan ook in deze glorieuze periode alleen maar afgenomen. Ook op het sociaal zekerheidsstelsel had de liberalisering desastreuze effecten want alle uitkeringen zijn de afgelopen 10 jaar in Nieuw-Zeeland systematisch afgebroken. De enig mogelijke conclusie is dan ook dat een economie pas echt "open en aantrekkelijk is" wanneer een regering ervoor heeft gezorgd dat alles en iedereen er aan ondergeschikt is gemaakt.

De nieuwe wereldorde

Het lijkt niet overdreven te stellen dat de vorming van één enkele wereldeconomie, waarin geen grenzen meer bestaan voor bedrijven, gestuurd wordt door belangenorganisaties zoals het WEF. Het WEF is zeker niet de enige in haar soort. Integendeel, er zijn op alle denkbare niveaus waar beleidsmakers actief zijn bedrijfs-belangenorganisaties actief. Het WEF is echter de organisatie die zichzelf tot doel heeft gesteld al deze krachten te bundelen en deze samen te brengen met de maatschappelijke elites uit de politiek, ambtenarij, wetenschap en media. Met alle neuzen in dezelfde richting is de globalisering van de economie immers veel beter te organiseren. Nog beangstigender is het om te constateren dat de rol van het bedrijfsleven steeds verder geïnstitutionaliseerd wordt door de officiële vertegenwoordiging in verschillende beleidsorganen. Dankzij de alsmaar verdergaande bedrijfsovernames en joint-ventures zijn waanzinnig grote economische machtsblokken ontstaan die de economie van ieder willekeurig land kunnen maken of breken. In de "nieuwe wereldorde" is economische groei heilig, met het excuus dat iedereen er uiteindelijk van zal profiteren. Dat dit een mythe is wordt steeds meer mensen duidelijk. De onvrede kan ook niet anders dan toenemen, daar overal ter wereld de verschillen tussen arm en rijk toenemen. Het licht aan het einde van de tunnel, dat menig regering haar burgers lange tijd heeft voorgehouden, blijkt niet meer dan een flakkerend kaarsje te zijn dat bovendien bijna opgebrand is.

Inmiddels heeft ook het WEF zich over de groeiende tekenen van verzet uitgelaten. In de openingstoespraak van "Davos 1996" spraken Klaus Schwab en Claude Smadja, respectievelijk president en directeur van het WEF, voor het eerst over de nadelen van globalisering. Hun waarschuwing, integraal overgenomen in de, in zakelijke kringen gezagshebbende, International Herald Tribune, mag met recht een opvallende ontboezeming genoemt worden. Volgens de twee globaliseringskampioenen veroorzaakte globalisering sociale instabiliteit, kost de technologische ontwikkeling veel banen, was het verschil tussen rijk en arm gegroeid en betekenden betere bedrijfsresultaten niet automatisch meer baanzekerheid. Volgens hen kunnen deze "desastreuze gevolgen van globalisering de politieke stabiliteit van de westerse democratieën bedreigen". Men gaat verder met te stellen dat "het globaliseringsproces onomkeerbaar is" en dat "de uitdaging is om te demonstreren hoe het nieuwe wereldkapitalisme goed kan zijn voor iedereen en niet alleen voor de bedrijfsmanagers".

Op het eerste gezicht zou je dit kunnen opvatten als een helder en oprecht moment in het leven van twee schurken, zo'n ontboezeming die iemand kan hebben wanneer die op het sterfbed ligt en naar de laatste adem hapt, maar er zit meer achter. Het is immers ook in hun belang dat er politieke stabiliteit in hun wereldeconomie heerst, en door zelf een kritische noot te plaatsen bij globalisering en op te sommen wat voor steeds meer mensen toch al duidelijk was, stellen ze zichzelf in de gelegenheid "oplossingen" aan te dragen. "Oplossingen" tussen aanhalingstekens, want wat men vervolgens aandraagt had het WEF al lang op het verlanglijstje staan. De aangedragen oplossingen hebben niets maar dan ook niets met de oorzaken van het probleem te maken. De heren moeten wel denken dat we achterlijk zijn door het volgende pakket oplossingen op tafel te leggen:

  • Arbeiders moeten zich nog flexibeler op gaan stellen. Dat betekent nog meer uitzuigburo's en nog meer oprotcontracten.
  • Arbeiders moeten hun leven lang voortdurend worden bijgeschoold.
  • De infrastruktuur moet worden uitgebreid ofwel meer asfalt, minder milieu.
  • Sociaal beleid moet worden geëvalueerd teneinde de nationale concurrentiepositie te verbeteren. 3 x Raden wat dat inhoudt.

Komen dit soort voorstellen je misschien bekend voor? Het zijn de kreten waar inmiddels vrijwel iedere politicus en/of regering mee naar haar kiezers gaat. Het zijn de oplossingen die door "linksige en rechtse" media, in koor worden aangedragen. Nog even en we krijgen allemaal een collectief schuldcomplex omdat we star en onredelijk zijn door een vaste baan te eisen, te dom en te lui zijn om ons zelf in de avonduren bij te scholen, milieufanaten zijn als we durven te protesteren tegen een snelweg door onze achtertuin en profiteurs zijn die na jarenlang premie te hebben betaald het lef hebben een uitkering aan te vragen. De door multinationals bepleite planetaire uitbuitingsmachine, ook wel bekend als kapitalistische wereldeconomie, is natuurlijk de enige echte oorzaak van de huidige problemen. Ons fantastische parlementaire systeem biedt machtsbeluste slijmballen overal ter wereld de mogelijkheid zich te verenigen in criminele organisaties zoals nationale parlementen, WTO, EU, OECD, WEF enz. Het is aan ons de taak hun het werken onmogelijk te maken, hun systeem te ontmantelen en een maatschappij te creëren waarin vrijheid, respect en solidariteit centraal staan. Hoe deze strijd te organiseren is echter een heel ander verhaal.

Hoogtepunten uit het leven van een gedrocht

Het WEF zegt dat ze een sleutelrol heeft gespeeld in het globaliseringsproces. Dat ze niet overdrijft mag blijken uit het volgende, bescheiden historisch overzicht.

  • 1970, Davos. Professor Klaus Schwab neemt, gesteund door Europese politici en vertegenwoordigers van Europese werkgeversorganisaties, het initatief voor een informele ontmoeting tussen topmensen uit het Europese bedrijfsleven.
  • 1971, Davos. Het Europes management-forum wordt opgericht.Het is de voorloper van het WEF.
  • 1976, Davos. Het forum vormt zich om in een lidmaatschapsorganisatie.
  • 1980, Beijing. Voor de eerste keer organiseert het forum een voortaan jaarlijks symposium in China waaraan naast haar leden ook een Chinese topdelegatie mee doet. Vanaf dat moment zal er ook ieder jaar in Davos een Chinese delegatie aanwezig zijn.
  • 1982, Davos. De eerste informele bijeenkomst tussen economische wereldleiders vindt plaats. Aan deze bijeenkomst nemen o.a. vertegenwoordigers van de Wereldbank, het IMF en het GATT deel. Daarnaast zijn er vanaf dit jaar ook aparte werkgroepen zoals een voor medialeiders. In 1982 vindt ook een informele vergadering plaats tussen handelsministers van 17 landen welke gezien wordt als het begin van de Uruguay-ronde.
  • 1987. Davos. De naam wordt gewijzigd in World Economic Forum.
  • 1988, Davos. Griekenland en Turkije sluiten een akkoord waarmee het gevaar van een oorlog tussen de beide landen wordt afgewend.
  • 1989, De toenmalige Oost-Duitse premier Hans Modrow ontmoet Helmut Kohl. De ontmoeting brengt de hereniging van de twee landen in een stroomversnelling.
  • 1990, Davos. Bondskaselier Helmut Kohl ontmoet Oostduitse premier Hans Modrow en gaven ze samen de aanzet voor de Duitse hereniging.
  • 1992, Davos. Het WEF begint een project met de naam "Global Leaders of Tomorrow ". Ieder jaar worden 100 leden en niet-leden, politici, zakenmensen, academici, kunstenaars en mensen uit de mediawereld uitgeroepen tot Global Leader of Tomorrow. Het WEF is officieel adviseur tijdens de Rio Earth summit.

terug naar de vorige pagina